دل نوشته ها

امروز به تناقضات عجیب در این سرزمین فکر می کردم که در هر سرزمینی می تواند باشد اما در اینجا خیلی نمایان است و چه بسا در تعریف

واژه ها ناتوانیم ویا مانند خیلی موارد دیگر ،کلمات در جایگاه واقعی خود ننشستنه اند .

فقر وثروت

ایمان وبی ایمانی

دیندار راستین و زاهد نمایان

اخلاق وفحشا

دانایی ونادانی

دروغ وراستی

امنیت وبی امنیتی

سیاستمدار وسیاست باز

عقل وجنون

تخصص ومدرک تحصیلی

شادی وغم

آزادی و خفقان

هوای پاک وآلودگی

خشکسالی و پر آبی

خلوص وریا

عشق ونفرت

سلامت وبیماری

توهم و واقعیت

قدرت وضعف

غرور وفروتنی

ویرانگری و سازندگی

صداقت وحیله گری

شجاعت وبز دلی

خودبینی و فروتنی

و هزاران تناقض وواژه های متضاد دیگر . که ناگهان به یاد نوشته ای افتادم که می گفت:

زمانه سیاه سپری می شود ،روشنایی بر آستانه ایستاده است . باران می نشیند ،آسمان صاف خواهد شد .آرامش فرا خواهد

 

رسید وشور بختیها پایان می گیرد . اما تا این همه در رسد چه رنجها که بر ما نخواهد رفت .

بدیهی است چه کسانی که شرایط را چندان بد نمی بینند وچه کسانی که اوضاع را بسیار تیره وتار می بینند هر دو گروه در رنج خواهند بود .

و از آنجا که میزان انسانیت برابر است با میزان دوست داشتن دیگران پس برای آرامش بیشتر ورسیدن به دنیای بهتر قبل ازهمه چیز به

یکدیگر مهر بورزیم .