دل نوشته ها

 

یک روز تو کوچه بودم که یکی  از اهالی محل با ظرفی نذری به طرفم آمد ظرف را نگرفتم وگفتم غذا دارم .

هاج و واج نگاهم کرد واحنمالاً تو دلش خیلی به من بدوبیراه گفته ویا فکر کرده ازآن بی دین ها هستم.

عدم پذیرش نذری امام حسین !!!!! شاید خیلی حماقت بخواهد.

این نگاه را به جان خریدم ونگفتم اگر فقط چند دقیقه سر کوچه بایستد حتماً یکی را می بیند که سطل بزرگ آشغال را می کاود .برای جمع آوری زباله وفروش آن برای کسب  لقمه ای نان .......

دور و برمان  پر است از یتیم ، نیازمند وکودکان کار .

یک محل را نذری می دهید ، بی آنکه حواستان به نیازمندان باشد .

نحوه وروش نیکو کاری در این سرمین نیاز به یک انقلاب دارد.