دل نوشته ها

خیلی وقت پیش متنی را خواندم که جالب بود البته اندکی غلو شده وشیطنت هم در آن موج میزند ولی قشنگ بود. امیدوارم که به کسی برنخورد فقط برای اندکی تعمق این را آورده ام ونویسنده آن را هم نمی شناسم

کسی که سخنانش نه راست است ونه دروغ                                            فیلسوف است .

کسی که راست ودروغ برای او یکی است                                              چاپلوس است .

کسی که پول می گیرد تا دروغ بگوید                                                    دلال است .

کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد                                                       گداست .

کسی که پول می گیرد تا راست ودروغ راتشخیص دهد                                   قاضی است .

کسی که پول می گیرد تا راست را دروغ ودروغ را راست جلوه دهد                        وکیل است .

کسی که جز راست چیزی نمی گوید                                                     بچه است .

کسی که به خودش هم دروغ می گوید                                                متکبر است .

کسی که دروغ خودش را باور می کند                                                   ابله است   .

کسی که سخنان دروغش شیرین است                                                   شاعر است .

کسی که علیرغم میل باطنی خود دروغ می گوید                                       همسر است .

کسی که اصلاً دروغ نمی گوید                                                                 مرده است    .

کسی که دروغ می گوید وقسم هم می خورد                                                   بازاری است   .

کسی که دروغ می گوید وخودش هم نمی فهمد                                              پر حرف است   .

کسی که مردم سخنان دروغ اورا راست می پندارند                                  سیاستمدار است .

کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند وبه او می خندند                   دیوانه است .